معنی دستور دادن در لغت نامه دهخدا

امر کردن. فرمان دادن، گفتن که چگونه کند. گفتن که چه کند و چگونه کند، سفارش دادن، اذن دادن. رخصت دادن. اجازت دادن. روا شمردن. اجازه دادن. دستوری دادن: گفت اکنون مرا زمان دهید باز خانه شوم... گفتم مهلت نیست... گفت... پس دستور دهید تا هم اینجا وصیتی بنویسم... گفتیم رواست. (تاریخ بیهق).، گریۀ شعر بدستور کنم، گر دهد خندۀ شیرین دستور.، ظهوری

معنی دستور دادن در فرهنگ لغت هوشیار

فرماند دادن، امر کردن

معنی دستور دادن در دیکشنری فارسی به روسی

приказывать , диктовать

معنی دستور دادن در دیکشنری فارسی به اوکراینی

наказувати , диктувати

معنی دستور دادن در دیکشنری فارسی به هندی

आदेश देना , आदेश देना

معنی دستور دادن در دیکشنری فارسی به تایلندی

สั่ง , บอกให้เขียน

معنی دستور دادن در دیکشنری فارسی به اردو

حکم دینا , حکم دینا

معنی دستور دادن در دیکشنری فارسی به بنگالی

আদেশ দেওয়া , শোনা লেখা

معنی دستور دادن - جستجوی لغت در جدول جو

دستور دادن

لغت نامه دهخدا

دستور دادن

فرهنگ لغت هوشیار

دستور دادن

دیکشنری فارسی به عربی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به فرانسوی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به روسی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به آلمانی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به اوکراینی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به لهستانی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به چینی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به پرتغالی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به هلندی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به هندی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به تایلندی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به اردو

دستور دادن

دیکشنری فارسی به بنگالی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به سواحیلی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به ژاپنی

دستور دادن

دیکشنری فارسی به عبری

دستور دادن

دیکشنری فارسی به کره ای

دست دادن

دست خود را در دست کس دیگر گذاشتن هنگام ملاقات، مصافحه، کنایه از بیعت کردن، پیمان بستن، کنایه از به دست آمدن، حاصل شدن، کنایه از روی دادن، کنایه از میسر شدن

فرهنگ فارسی عمید

دسته دادن

(تَ)

گنبد گل دادن. مجموعۀ فراهم آمده از چیزی در اختیار کسی گذاردن چنانکه مجموعه ای از گلها یا ریاحین و غیره:
یکی دسته دادی کتایون بدوی
ازو بستدی دستۀ رنگ و بوی.
فردوسی.
بدخو جهان ترا ندهد دسته
تا تو ز دست او نشوی رسته.
ناصرخسرو.
، زنهار و امان و خط امان و فرمان دادن:
نیست از من عجب که گستاخم
که تو دادی به اولم دسته.
رودکی.
رجوع به دسته در معنی گستاخ و معنی یار و یاور شود

لغت نامه دهخدا

دستور آمدن

(فَ / فِ کَ دَ)

فرمان رسیدن:
چو دستور آمد به دستور شاه
که گیرد دواسپه سوی روم راه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

دستور داشتن

(گُ تَ)

فرمان داشتن. مأمور به اجرای کاری و امری معین بر روش نظام و نسقی خاص بودن، راهنما و آمر و راهبر قرار دادن. برنامۀ کار تعیین کردن:
همیشه خرد را تو دستور دار
بدو جانت از ناسزا دور دار.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

دستوری دادن

(کَ دَ)

اجازه دادن. رخصت دادن.اذن دادن. اذن. (ترجمان القرآن) (دهار) اباحه. اجازه. (منتهی الارب) : آصف برخاست و سوی سلیمان آمد و گفت ای پیغمبر خدای مرا دستوری ده تا به مسجدشوم... سلیمان مر او را دستوری داد. (ترجمه طبری بلعمی). گفت بوالحسن را نگاه باید داشت و دستوری دادیم فردا صبوح باید کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 347). جواب دادم سخت کوتاه اما درشت و دلگیر اگر دستوری دهی بگویم، گفت دادم. (تاریخ بیهقی ص 35). ایشان را دستوری داد بشفاعت کردن. (تاریخ بیهقی ص 102). عبدوس را بر اثر وی [التونتاش] دستوری داده بودیم رفتن را و برفت و آن کار مانده است. (تاریخ بیهقی). آنجا خلعت و دستوری داد تا سوی خوارزم بازگردد. (تاریخ بیهقی) .نباید که در غیبت وی [التونتاش] آنجا خللی افتد ودستوری دادیم تا برود. (تاریخ بیهقی). دستوری دهد تا از جانب سیستان قصد کرمان کرده آید. (تاریخ بیهقی ص 294). خداوند... دستوری دهد ایشان را تا... شفاعت کنند. (تاریخ بیهقی). نزدیک امیر فرستاد و درخواست که مرا دستوری دهد تا بر سر آن ضیعت روم. (تاریخ بیهقی ص 364). از این نوع بسیار گفتند تا دستوری داد. (تاریخ بیهقی ص 369). گفت [مسعود] دستوری دادم بباید نمود. (تاریخ بیهقی ص 346). خواجه علی از گرگان بازگشت... و در آن سال که حسنک را دستوری داد تا بحج رود. (تاریخ بیهقی ص 206). امیر را استوار آمد و موافق و دستوری داد. (تاریخ بیهقی ص 364). قوم بجمله پراکندند وساختن گرفتند تا سوی هرات روند، که حاجب دستوری دادرفتن را (تاریخ بیهقی). حاجب بزرگ وی را دستوری دادو بستود. (تاریخ بیهقی). گفت بقاباد شهریار را، بنده سوءالی دارد اگر دستوری باشد تا بپرسد قباد دستوری داد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 87). عمرو خواست که پیاده شود امیر ماضی دستوری نداد و گفت من امروز با توآن کنم که مردمان عجب دارند. (تاریخ بخارا ص 107).
تا نمازی نشود دیدۀ من بنده باشک
عشق دستوری ندهد که کنم بر تو نگاه.
اثیرالدین اخسیکتی.
شاه پسر را دستوری داد. (سندبادنامه ص 137).
ازین صنعت خدا دوری دهادت
خرد زین کار دستوری دهادت.
نظامی
کنون کز مهر خود دوریم دادی
بباید شد که دستوریم دادی.
نظامی.
بازگویم چون تو دستوری دهی
تو خداوندی و شاهی من رهی.
مولوی.
وعظ زن عفت است و مستوری
مده او را بوعظ دستوری.
اوحدی.
چو از تشریف خود منشوریم داد
بطاعت گاه خود دستوریم داد.
؟
اقطاع، دستوری دادن در بریدن خایۀ مرغ. (از دهار) (تاج المصادر بیهقی). تدمین، دستوری دادن کسی را. (از منتهی الارب)، مرخص کردن که برود. رخصت بازگشتن دادن. اجازۀ رفتن دادن. مرخص کردن: مرا دستوری ده تا از سیستان بخدمت درگاه آیم. (تاریخ سیستان). ملک بی خویشتن [به افسون افسونگران] تا سحرگاه ساقی [گری] همی کرد پس [افسونگران] دستوری دادندش... برفت مانده گشته و بخفت همچنان با موزه. (مجمل التواریخ و القصص). دستوری ده تا ترا بر ستون بندم. (کلیله و دمنه). رابعه گفت مرا دستوری ده تا بروم دستوری داد از آنجا بیرون آمد و در ویرانه ای رفت. (تذکره الاولیاء عطار). منصور گفت چه حاجت داری ؟ صادق گفت آنکه مرا پیش خود نخوانی و بطاعت خدای بگذاری پس دستوری داد و به اعزاز تمام روانه کرد. (تذکرهالاولیاء عطار). گفت [بایزید] استاد مرا دستوری ده تا به خانه روم و سخنی با مادر بگویم استاد دستوری داد بایزید بخانه آمد. (تذکرهالاولیاء عطار). آنگه خلق را دستوری داد و در کشتی شد با شاگردان خود. (ترجمه دیاتسارون ص 124)